Í nýlegum dómsfundi, Herra Samin Mortazavi áfrýjað með góðum árangri synjað námsleyfi í alríkisdómstóli Kanada.
Umsækjandi var ríkisborgari Írans sem nú er búsettur í Malasíu og námsleyfi þeirra var synjað af IRCC. Kærandi fór fram á endurskoðun dómstóla á synjuninni og varpaði fram álitaefnum um sanngirni og brot á sanngirni í málsmeðferð.
Eftir að hafa heyrt greinargerðir beggja aðila var dómstóllinn þess fullviss að umsækjandi hefði uppfyllt þá skyldu að sýna fram á að synjun um námsleyfi væri óeðlileg og sendi málið aftur til IRCC til endurupptöku.
Yfirmaður IRCC synjaði umsókn um námsleyfi í október 2021. Yfirmaðurinn var ekki ánægður með að umsækjandi myndi yfirgefa Kanada í lok dvalar vegna eftirfarandi þátta:
- Persónulegar eignir og fjárhagsstaða umsækjanda;
- Fjölskyldutengsl umsækjanda í Kanada og búsetulandi þeirra;
- Tilgangur heimsóknar umsækjanda;
- Núverandi atvinnuástand umsækjanda;
- Staða innflytjenda umsækjanda; og
- Takmarkaðar atvinnuhorfur í búsetulandi umsækjanda.
Alhliða málsstjórnunarkerfi yfirmannsins („GCMS“) skýrslurnar fjallaði alls ekki um fjölskyldutengsl umsækjanda í tengslum við athugun yfirmannsins á staðfestu umsækjanda í eða tengsl við „búsetuland/ríkisborgararétt“. Umsækjandi hafði engin tengsl hvorki í Kanada né Malasíu heldur veruleg fjölskyldutengsl í heimalandi sínu Íran. Kærandi hafi einnig gefið til kynna að þeir myndu flytja til Kanada án fylgdar. Dómarinn taldi rök lögreglumannsins fyrir synjun, sem byggði á fjölskyldutengslum kæranda í Kanada og búsetulandi þeirra, skiljanleg og óréttmæt.
Lögreglumaðurinn var ekki sáttur við að umsækjandi myndi yfirgefa Kanada í lok dvalar þar sem umsækjandinn var „einhleypur, hreyfanlegur og átti enga á framfæri“. Lögreglumaðurinn gaf hins vegar engar skýringar á þessum rökstuðningi. Lögreglumanni tókst ekki að útskýra hvernig þessir þættir eru vegnir og hvernig þeir styðja niðurstöðuna. Dómaranum fannst þetta vera dæmi um „stjórnsýsluákvörðun sem skorti skynsamlega greiningarkeðju sem annars gæti gert dómstólnum kleift að tengja punkta eða fullvissa sig um að rökin „samræmist“.
Lögreglumaðurinn sagði einnig að námsáætlun umsækjanda skorti skynsemi og benti á að „það væri ekki rökrétt að einhver sem nú stundar nám í meistarasálfræði í háskóla myndi stunda nám á háskólastigi í Kanada“. Lögreglumaðurinn skildi hins vegar ekki hvers vegna þetta væri órökrétt. Sem dæmi, myndi yfirmaðurinn líta á meistaragráðu í öðru landi eins og meistaragráðu í Kanada? Taldi yfirmaðurinn að háskólagráðu væri lægri en meistaragráðu? Lögreglumaðurinn útskýrði ekki hvers vegna það er órökrétt að stunda háskólanám eftir að hafa fengið meistaragráðu. Þess vegna ákvað dómarinn að ákvörðun lögreglumannsins væri dæmi um að sá sem tekur ákvörðun hafi misskilið eða ekki gert grein fyrir sönnunargögnum sem fyrir honum liggja.
Yfirmaðurinn sagði að „að taka kæranda núverandi að teknu tilliti til atvinnuástands sýnir ráðningin ekki fram á að umsækjandi hafi nægilega vel staðfestu til að umsækjandi myndi yfirgefa Kanada í lok námstímans“. Hins vegar hafði umsækjandi ekki sýnt neina vinnu fram yfir 2019. Umsækjandi nefndi í hvatningarbréfi sínu að að loknu námi í Kanada hygðust þeir stofna fyrirtæki sitt aftur í heimalandi sínu. Dómari taldi synjun á grundvelli þessa ástæðulausa af nokkrum ástæðum. Í fyrsta lagi ætlaði umsækjandi að yfirgefa Malasíu eftir nám. Þannig gat lögreglumaðurinn ekki minnst á hvers vegna þeir telja að Kanada væri öðruvísi. Í öðru lagi hafi kærandi verið atvinnulaus, þó hún hafi verið í starfi áður. Sönnunargögn sýndu að umsækjandinn átti tvö land í Íran og átti það þriðja í sameiningu með foreldrum sínum, en lögreglumaðurinn gat ekki minnst á þessi sönnunargögn. Í þriðja lagi var atvinna eini þátturinn sem yfirmaðurinn hafði í huga varðandi staðfestu annaðhvort í Malasíu eða Íran en yfirmaðurinn tók ekki eftir því hvað telst „fullnægjandi“ starfsstöð. Jafnvel í tilviki þess að vera ekki fullviss um að umsækjandi myndi yfirgefa Kanada í lok dvalar á grundvelli „persónulegra eigna“, taldi embættismaðurinn ekki landeign umsækjanda, sem teljast verulegar persónulegar eignir.
Að öðru leyti taldi dómarinn að yfirmaðurinn hefði breytt jákvæðum punkti í neikvæðan. Lögreglumaðurinn tók fram að „innflytjendastaða umsækjanda í búsetulandi þeirra er tímabundin, sem dregur úr tengslum þeirra við það land“. Dómarinn telur að yfirmaðurinn hafi litið fram hjá endurkomu kæranda til heimalands síns. Hingað til hafi umsækjandi sýnt fram á að farið sé að innflytjendalögum annarra landa, þar á meðal Malasíu. Í öðru tilviki nefndi Walker dómari að „að komast að því að ekki væri hægt að treysta umsækjanda til að fara að kanadískum lögum er alvarlegt mál,“ og lögreglumaðurinn gat ekki lagt fram neinn skynsamlegan grundvöll fyrir því að vantreysta umsækjanda miðað við skoðun dómarans.
Í því samhengi að yfirmaður hafi ekki verið ánægður með að kærandi myndi fara í lok dvalar á grundvelli fjárhagsstöðu þeirra, eru nokkrir þættir þar sem dómari telur synjunina óeðlilega. Það sem virtist varða dómaranum var að yfirmaðurinn virti að vettugi yfirlýsingu foreldris kæranda um „að greiða að fullu kostnað vegna [barns þeirra] … þar á meðal kostnað vegna menntunar, uppihalds o.s.frv., svo lengi sem [þeir] búa í Kanada“. Lögreglumaðurinn hafi heldur ekki talið að kærandi hafi þegar greitt helming áætlaðrar kennslu sem innistæðu til stofnunarinnar.
Af öllum framangreindum ástæðum taldi dómari ákvörðun um synjun um námsleyfi kæranda ómálefnalega. Þess vegna féllst dómari á beiðni um endurskoðun dómstóla. Ákvörðuninni var vikið til hliðar og send aftur til IRCC til að vera endurskoðuð af öðrum útlendingaeftirlitsmanni.
Ef umsókn þinni um vegabréfsáritun hefur verið synjað af innflytjenda-, flóttamanna- og ríkisborgararétti í Kanada, hefur þú mjög takmarkaðan fjölda daga til að hefja endurskoðun (áfrýjun) dómstóla. Hafðu samband við Pax Law í dag til að áfrýja synjun vegabréfsáritana.
Höfundur: Armaghan Aliabadi
Skoðað: Amir Ghorbani
0 Comments